Het Fiji-paradijs en avonturen op Fraser Island!

De Fiji's - prachtige groene eilanden, helderblauw water, veel leuke ontmoetingen met andere toeristen en fantastische ervaringen!

Zondagmorgen 22 februari zijn we vroeg opgestaan, om tijdig in The Marina (op het luxe schiereiland Port Denarau) te kunnen zijn. Na een wat karig toast-met-jam-ontbijt in het hostel, hebben we een taxi genomen. Na even wat rondgelopen te hebben, kwamen we tot de conclusie dat er eigenlijk niet veel opties zijn om een lange cruise te maken. Op het laatste nippertje hebben we besloten een volledig verzorgde (inclusief activiteiten) 7-daagse boottocht te maken met Awesome Adventures. We moesten zelfs letterlijk rennen om de boot te halen! En in tegenstelling tot de slechte weersvoorspellingen, was het prachtig weer: eigenlijk zelfs te warm, dus we hebben binnen gezeten in de airconditioned ruimte ;)! Onderweg zagen we al de mooie eilanden van de Yasawa-eilandengroep. Onze eerste twee nachten zouden we verblijven op Tavewa in het noorden van de Yasawa's, in het Coral View Resort. Met kleinere motorbootjes werden we van de grote boot opgepikt en naar het eiland gevaren. Daar kregen we een lekkere, warme lunch (en vele heerlijke maaltijden zouden volgen..!!!). Om 14.00 uur werd er een gratis 'dive taste' gegeven, om te kijken hoe duiken bevalt. De drie minuten waren mij toch echt te kort, dus ik besloot een introductieduik te doen. Ik bleek de enige te zijn, dus ik kreeg een priveduik met instructeur Niko. Het ging goed :D, en om mij wat af te leiden van het klaren van mijn oren tijdens de eerste meters, ging hij vissen voeren onder water (met stukken dode vis). Het was een leuke duik, veel vissen gezien en hij wees ook veel bijzonders aan (en deed wat trucjes met luchtvormen produceren). 's Middags ook nog even een poging tot volleybal gedaan, maar de rally's kwamen niet echt los. Net voor het avondeten ben ik nog een hele tijd alleen gaan snorkelen; veel mooie vissen en ook hele lange zeekomkommers (leken net slangen) gezien. Na het avondeten heb ik een hele tijd gekletst met een Weens echtpaar (Werner en Sylvia), dat zowat de hele wereld al gezien heeft. Elk jaar zetten ze hun eigen bedrijf voor 3 maanden stop om te gaan reizen. Het zijn interessante mensen, ze zijn rijk geworden door hard te werken, en hebben leuke (soms ook echt hilarische) verhalen. Omdat ze ook wel wat apart zijn en soms net wat te, hebben we veel met ze gelachen de volgende dagen. Daarna nog even met een Belgisch stel en Jan (uit Keulen) buiten gekletst, om tegen middernacht in de slaapzaal ons bedje in te kruipen.

De volgende morgen hadden we heerlijk ontbijt, met o.a. pannenkoeken! Daarna zijn we om 9.00 uur vertrokken naar de Sawa-i-lau caves, prachtig onderweg op de boottocht erheen. Het was wel grappig in de grotten: helder water en we moesten een stuk onderwater onder de rotsen door zwemmen om in een tweede grot uit te komen. Daar werd ons het mystieke verhaal verteld over de geschiedenis van de Sawa-i-lau caves en waarom de meeste Fijianen er niet in durven te gaan. Het verhaal gaat dat er een God in de grot huist, belichaamd doordat een zoetwater aal en een zoutwater 'snapper' samen in de grot leven. Met de snorkel kon je mooi de onderste helft van de grot bekijken. Na de lunch heb ik besloten een duikcursus te doen! Na het doorwerken van hoofdstuk 1 en 2 uit het theorieboek (jaja, ik moest nog studeren op vakantie :D!) en uitleg over het aansluiten van alle onderdelen op de zuurstofcylinder, zijn we met de boot naar de Blue Lagoon geweest. Het eiland en het omliggende prachtige water is bekend van de gelijknamige film met Brooke Shields. Na allerlei praktische uitleg in ondiep water, zijn we gaan duiken. Ik heb o.a. een octopus gezien, een rood/bruine: Niko had hem verstopt zien zitten in een stuk koraal en half eruit gelokt. Na weer een heleboel uitleg, hebben we voor de tweede keer die middag de diepte opgezocht. Was erg leuk en ging goed! Na een lekkere douche en dito avondeten, heb ik de hele avond geleerd voor het theoretisch examen..

Na het ontbijt moest ik eerst 4 oefenexamens maken en daarna het 'echte' examen! En ik had het gehaald :D! Nu was ik klaar voor mijn laatste duik, voor het brevet. Alle onderdelen weer zelf aangesloten en in de boot gezet. Eerst moest ik nog 200 meter zwemmen (pff... vermoeiend, met die golven op zee!) en 10 minuten drijven, ook voor het examen. Bij Lions Den zijn we daarna van de boot gegaan, naar 17 meter diepte. Het werd echt een fantastische duik en ik heb ook heel veel gezien (ook een zwart-witte babyzeeslang, giftig zodra ze volwassen zijn). Eenmaal boven feliciteerde hij mij: ik had mijn 'Padi' gehaald :D. We kwamen pas om 12.15 uur terug, terwijl om 12.30 uur alweer de boot richting het zuiden zou vertrekken, maar ik wilde tijdens het duiken zolang mogelijk onder blijven :D. We werden toen naar de Wana Taki cruiseboot gebracht, voor een overnachting. We hebben erg gelachen toen bleek dat Werner en Sylvia (die steeds in een double room/eigen hutje slapen, in plaats van in de slaapzaal) in dezelfde ruimte als wij moesten slapen, slechts afgescheiden met vier gordijnen in een veel te klein tweepersoonsbed ;). Die middag hebben we nog gesnorkeld en heb ik een mooie, blauwe zeester opgepakt.

Ook de volgende morgen zijn we gaan snorkelen, vanuit het strand aan de overkant van het eiland waar wij aangemeerd waren. Echt prachtig, helder water! Inge was gaan duiken met de Amerikaan Geoff. 's Middags hebben we ons vermaakt door van de boot af het water in te springen (ongeveer 6 m hoog). Er waren een aantal Britse jongens die maar niet durfden te duiken en nadat de duikinstructrice en Inge het voordeden, toch ook maar moesten ;). Ook werd ik door Geoff uitgedaagd voor een Fijiaans spelletje, een soort schuif-poolen. We konden er beiden niks van, maar na een tijd won ik toch :D. Net op tijd voor de boot die ons kwam ophalen om naar het Waya Lailai eiland te gaan. Het was wel jammer dat vanaf nu de groep waarmee we steeds opgetrokken hadden, uit elkaar viel (iedereen ging een andere kant op, omdat ze op een ander moment in hun cruise waren). Waya Lailai heeft echt een prachtig resort, met een warme ontvangst en veel mooie hutjes met rieten daken omringd door palmbomen. Ook het eiland zelf (en de eilanden in de buurt) zijn heel mooi gevormd, veel groen en met flink hoge rotsen. Net na de afternoon-tea zijn we met een kleine groep naar de top gewandeld. Het was echt heel erg warm, dus we hebben tot druppels toe gezweet.. Het was het allemaal wel waard, want eenmaal bovenaan hadden we werkelijk fantastisch uitzicht!! Weids, over allerlei eilanden. De Fijianen beneden zagen ons staan en riepen vanalles naar boven. Onze gids vertelde ons wat terug te roepen ;). Na een tijdje zijn we naar de tweederhoogste top gelopen, om daar de zonsondergang te bekijken. Helaas waren er teveel wolken, die ons het zicht benamen. In het donker zijn we de berg afgedaald en waren we net op tijd terug voor de Kava-ceremonie. Kava is een lokale drank, gemaakt van gestampte wortels van de kavaplant en kan zelfs (als je er (te) veel van drinkt) als een drug werken. Daarna werd er voor ons gedanst (ook een speerdans) en gezongen, in 'authentieke' Fiji-outfit.

's Ochtends werden we na het ontbijt meegenomen op een snorkeltrip, midden op zee. De (rif)haaien werden gevoerd door de gidsen en we hebben 5 haaien gezien (het zijn redelijk kleine haaien, die we overigens ook al in Byron Bay hadden gezien bij het snorkelen/duiken). Het was wel leuk om te zien hoe de gidsen probeerden de vinnen te pakken om zich door de haaien mee te laten voeren en hoe ze met een speer vissen vingen onder water. Na de lunch hebben we geregeld dat we een dag eerder dan gepland het Waya Lailai eiland verlaten, zodat we vrijdag al in Nadi terugzijn en we zaterdag in de Beqa Lagoon met 'echte haaien' kunnen duiken. Het is namelijk de mooiste/beste plek ter wereld om met haaien te duiken (allerlei soorten en maten..) en het wordt alleen op woensdag en zaterdag gedaan. Dit is omdat de haaien dan gevoerd worden. 's Middags nog lekker in zee gedobberd en een spel volleybal gespeeld, alvorens we op de boot naar Bounty eiland gingen. Op de boot bleek dat de zeilcruise, die de volgende dag zou zijn, volgeboekt was.. Dit was een onaangename verrassing, aangezien we 's morgens nog hadden gecontroleerd of door het 1 dag naar voren schuiven nog wel alles mogelijk was.. We hebben maar een reclamatieformulier ingevuld en ons verder voorgenomen om te genieten van Bounty eiland. Het is echt een leuk, klein eilandje. 's Avonds heeft Inge een nachtduik gedaan en heb ik gezellig gekletst met de overgebleven duikinstructeur. De volgende dag zouden we namelijk duiken naar een scheepswrak, op 27 meter diepte! Ook heeft het personeel nog opgetreden met lokale zang die avond. Eigenlijk op elk eiland hebben ze ons de nationale folklore laten zien, met of dans, zang, kleding of een combinatie.

De duik naar het scheepswrak Salamanda was echt mooi, je kon er overal doorheen, op drie verschillende verdiepingen. Er waren niet zoveel vissen, maar dat komt omdat het wrak pas 5 jaar geleden is 'neergelegd', speciaal voor duikers. Ik heb kwallen in mijn handen vastgehad (de bovenkant voelt net als een ballon met dikke wanden) en ook een zeester en zeekomkommer opgepakt. De wanden van het schip waren erg scherp, ik merkte dat ik allemaal kleine sneetjes in mijn handen kreeg. 's Middags na de weer heerlijke (en uitgebreide) lunch heb ik gesnorkeld, heel apart: omdat het water niet heel diep was en het koraal flink in de hoogte was gegroeid, moest je echt een weg vinden. Er waren echt heel veel vissen, in allerlei kleuren en maten.

Om 17.00 uur gingen we met de boot terug naar Nadi, daar hebben we ook Geoff weer ontmoet. We zouden samen de shark dive gaan doen de volgende dag. Bij The Marina hebben we een vuurshow bekeken, terwijl we wachtten op onze pizza. Daarna gingen we met de bus naar Pacific Harbour (een reis van 2 uur), die een Fijiaan - die we eerder op de boot hadden ontmoet - voor ons had geregeld. Was leuk: tussen de locals in een klein busje in het donker reizen. We werden afgezet bij het Uprising Resort, waar we ook Sabine weer ontmoetten.

Om 8.00 uur de volgende morgen zouden we opgehaald worden, we waren met ongeveer 15 mensen (veelal oudere echtparen) voor de shark dive. De instructeurs hadden grote hompen vis in een grote zak bij zich en een aantal GFT-bakken vol visafval: als voer de haaien, zodat wij daarvoor niet hoefden te dienen ;). Vanuit de boot waren al kleinere soorten haaien zichtbaar in het heldere water en zodra we langzaam tot 27m waren afgedaald, kwamen grote aantallen vissen en ook andere haaien. Het was erg surrealistisch om te zien, alsof je in een aquarium of midden in een film zit: zo veel haaien/vissen om je heen. Die drukke activiteit in het water kon je ook horen, onder water wordt namelijk geluid enorm versterkt. We mochten ook de haaien aanraken en dat hebben we natuurlijk gedaan! Ik heb drie grote haaien (minstens twee keer zo groot als ik) geaaid, op de neus, rug en vinnen: het voelt een beetje als bubbelig rubber. Eigenlijk was het helemaal niet eng.. We hebben een uur gerelaxt op de boot; ik heb bovenop de boot gelegen en gepraat met een van de instructeurs. Hij zei dat de haaien een zesde zintuig hebben, waarmee ze angst of juist zelfvertrouwen bij mensen aanvoelen.. De tweede keer gingen we naar 18m diepte, waar het nog veel drukker werd met haaien en vissen. Deze keer kon ik ook de Bull Shark veel duidelijker zien, de grote mond. We zagen hem een stuk vis verscheuren, door agressief met zijn kop van links naar rechts te bewegen.. Aan de oppervlakte was echt een ENORM harde stroming, we moesten ons allemaal heel stevig vasthouden aan het touw om niet weggespoeld te worden: daar hingen we dan, in een kluitje tegen de boot aan (omdat je maar een voor een erop kan). We hadden echt een geweldig, voldaan gevoel :D!

In het resort hebben we Geoff geholpen een catamaran op te tuigen, om te gaan zeilen. Helaas lukte het niet, we zijn daarom maar gaan volleyballen in de hitte.. Daarna met Sabine, Daniel (een Zwitser) en twee andere jongens in het zwembad gelummeld met een rugbybal: jongens tegen meiden. Samen avondgegeten en daarna heb ik meegedaan aan een kavaceremonie, met Daniel en Nicola (een Brits meisje). Met z'n drieen hebben we daarna nog gepoold (Daniel won steeds..) en nog een kaartspel en denkspel gedaan op het balkon van onze slaaphut.

De volgende dag hebben we afscheid genomen van Sabine en Daniel, om met een busje naar Nadi Airport te worden gebracht. 2,5 uur later stonden we in een lange rij op het vliegveld. Na wat vertrekvertraging (het brandstofvullen moest gestaakt worden door onweerdreigingen) werd het een prima vlucht. Eenmaal in Brisbane kregen we een sms van Bert, een vriend van Carlijn uit Zuid-Afrika die sinds 2 maanden naar Australie is verhuisd voor werk: of we bij hem langs wilden komen. Na onze auto weer te hebben opgehaald (zonder mieren!) zijn we naar Bert gereden. Hij heeft een leuk appartementje en na even op het balkon te hebben gezeten zijn we met de boot naar Brisbane centrum gegaan. Echt heel mooi: in het donker over het water glijden, met om je heen allemaal verlichte, hoge gebouwen. Voor ik in slaap viel, vlogen alle mooie herinneringen van de Fiji's nog even voorbij.. Toch een goede keus, zo'n vakantie in een vakantie te boeken!


Fraser Island - mul zand, flinke hobbels, kilometers lang strand en gezellige sfeer!

We zijn alweer vroeg vertrokken vanuit Brisbane richting noorden: het was nu zo'n mooi weer in Australie, we kunnen Fraser Island deze keer wel doen! Fraser Island is het grootste zandeiland ter wereld, met regenwoud begroeiing, mooie meren en dingo's. Bij Rainbow Beach zijn we met de ferry naar het eiland gevaren. Na een lunch op het strand, zijn we landinwaarts naar het noorden gereden, via het strand was niet mogelijk i.v.m. vloed. Na een kort stukje over mul zand kwamen we vast te zitten: de banden moesten toch wat verder leeggelaten worden. Even later kwam ook een andere auto vast te zitten, met drie jonge Duitsers: Marlene, Natalie en Stephan. We hebben hen geholpen met het leeglaten van de banden, aangezien iemand hen had verteld "eerst 15 seconden leeglaten en daarna nog een keer 45 seconden" ...! We besloten samen verder te gaan, gezellig! We waren nog geen 50 meter verder gereden, toen we niet meer verder konden: twee volgeladen huurauto's met elk 11 (!) backpackers erin, stonden vast in het zand. Het was meteen erg gezellig, pech zorgt voor saamhorigheid ;). Na flink veel gas geven (ze wilden hun banden niet leger laten dan 28 psi..) en geduw door het grootste gedeelte van de groep, konden ze toch verder: en wij dus ook! Na een mooi, maar vooral hobbelig stuk inlandweg, zijn we bij Lake Boomanjin uitgekomen. Na een korte rustpauze ging het verder naar Lake Birrabeen, met heel wit zand op het strand. We zijn even het water ingegaan, maar omdat het al begon te schemeren toch maar op weg naar een camping. Bij Central Station hebben we onze tenten opgezet en avondgegeten. Na een koude douche (ik had toch echt $1,- betaald voor een warme..!), lekker verfrist de tent ingekropen :).

De volgende morgen waren we al om 9.00 uur bij Lake McKenzie, bekend om zijn helder water met twee kleuren blauw: omdat er een plotseling diepteverschil is. Alle meren op Fraser Island zijn ontstaan door een 'kuil' waarin bladeren en takken van het regenwoud dat op het zandeiland groeit, een onderlaag hebben gevormd. Regenwater doet vervolgens de rest, resulterend in echt helder water! We hebben lekker gezwommen en op het strand gelegen. Tegen de middag werd het te druk met mensen en hebben we onze tocht weer vervolgd. Na weer een ruig stuk weg zijn we bij het uitzichtpunt van Lake Wabby uitgekomen: een mooi, groen meer, omgeven door regenwoud en aan een kant door een hoge zandduin. Daarna hebben we op het strand onze lunch gekookt. Omdat het echt heel erg warm was, wilden we toch even de zee in (ook al mag je er eigenlijk niet zwemmen i.v.m. de witte haaien die er voorkomen). Het was goed uitkijken voor de bluebottle kwallen, die ons tijdens de zeekayaktocht al te pakken hadden gehad.. Echt zwemmen kwam er niet van dus! Even later zagen we ook drie pijlstaartroggen zwemmen, dicht langs het strand! Daarna hebben we een stuk over het strand gereden, dat gaat toch een stuk sneller dan de zachte, hobbelige inlandwegen. Na een korte pauze, met lekkere milkshake, kregen we de auto niet meer gestart..! Uitgerekend midden in lekker zacht zand, kreeg de accu weer kuren.. Na een aantal pogingen met startkabels, wilde hij uiteindelijk wel aanspringen! We hebben het strand verder afgereden, richting noorden (1 dingo gezien aan het water) en bij het 'Maheno' scheepswrak zijn we weer gestopt. Het is echt enorm, maar inmiddels helemaal vervallen en uiteengevallen. Het is een passagiersschip dat in 1935 strandde aan de kust daar. Nadat de auto weer niet wilde starten, hebben we hem aangekregen door te slepen. Omdat het al begon te schemeren, hebben we een camping aan het strand opgezocht. We gingen vroeg naar bed, want de volgende dag zouden we alleen tussen 6.00 uur en 10.00 uur het strand kunnen berijden, in verband met vloed.

Om 5.30 uur (!) stonden we alweer op. Na weer even gesleept te zijn geworden, konden we de auto weer gebruiken ;). Eerst zijn we verder noordwaarts gereden, naar de Champagne Pools: als het tij is geweest, zijn het allemaal ronde baden. Het opspattend zeewater van vloed wordt door een rotswand vastgehouden, resulterend in allerlei zwembaden van helder water. Ook zijn we nog naar Eli Creek geweest, een riviertje dat vanuit het binnenland richting zee stroomt. We zijn een stuk over een looppad gelopen en terug door de rivier gewaad. Ook de Pinnacles (gele zandrotsen) staan op de foto! Na weer een lekker ruige weg, hebben we Fraser Island doorkruist naar de westkant. Bij Kingfisher Bay zouden we om 13.30 uur weer opgehaald worden door de ferry. Na een snelle warme maaltijd, zijn we de ferry opgesleept (we vonden het beter voor de auto om zo min mogelijk van die kick-starts te maken). Eenmaal aan het vasteland, zijn we meteen naar een autowerkplaats gegaan. De accu werd goed doorgemeten, op drie verschillende manieren: daaruit bleek dat er niks mis is met de accu! Het probleem bleek de schroef van de +pool te zijn, het metaal was erg slecht, leek poreus en zal afhankelijk van de temperatuur slecht hebben geleid. Na het vervangen van de schroef, startte de auto dan ook weer als normaal! Gelukkig :D!

Na een lekkere McFlurry zijn we daarna met z'n vijven verder gereden naar Bundaberg, om daar in de buurt onze tenten op te zetten. Na een lekkere broodmaaltijd, heeft Stephan voor een sfeervolle avond gezorgd met zijn gitaar ;). Vandaag hebben we kort de welbekende Bundaberg rum-destilleerfabriek bezocht :D.

De planning voor de komende tijd is dat we langzaamaan richting Mackay gaan, waar op 10 maart Mark zal terugkomen van Nieuw-Zeeland. Dan gaan we met z'n drieen verder richting Cairns, en onderweg zullen we natuurlijk het Great Barrier Reef en de Whitsunday Islands eens goed verkennen :). Ik kan nu samen met Inge gaan duiken :D!!

Foto's volgen snel!

Geniet van de lente in Nederland :)

Liefs,
Carmen