Ontsnapt aan de cycloon ... en ... duiken!

Hallooo!

Het vorige bericht ben ik geeindigd bij de Bundaberg rum-fabriek :).. We zijn die dag samen verder gereden naar Agnes Water en hebben daar ‘s avonds met z'n allen een lekkere BBQ gehouden op de camping, met veel salade! Onze multifunctionele afwasbak werd nu weer eens voor een totaal ander doel gebruikt ;). ‘s Avonds nog een (voor mij nieuw) kaartspel gedaan, ‘Shithead’, maar toch redelijk op tijd in de tent gekropen. Die avond werden we door een Australische man geinformeerd dat er een sterke cycloon op komst is, cycloon Hamish..

De volgende dag hebben we afscheid genomen van de Duitsers: zij zouden volgens een strakke planning richting noorden vertrekken, om een week later al aan de westkust te kunnen beginnen. Inge en ik wilden echter meer van de omgeving zien en ook een duik doen in het zuidelijkste punt van de Great Barrier Reef. We wilden een boottocht boeken naar Lady Musgrave Island, voor de volgende dag. De duikschool waar we de dagtocht hadden geboekt, gaf al aan dat het de laatste dag was dat ze de ocean op gingen in verband met de op handen zijnde cycloon.. Voor onze lunch zijn we naar het Eurimbula National Park gereden en daar eerst naar de Genoong Noong lookout gewandeld. Daarna hebben we op het strand van Agnes Water gekeken naar longboard-surfwedstrijden, helaas nog van amateurs: de professionals zouden de volgende dag pas aan de beurt zijn. Om 15.00 uur gingen we zelf iets stoers doen: chopper rijden! De zaak wordt gerund door een Zuid-Afrikaan en hij vond ons “Nederlandse meiskies” helemaal geweldig :D. Ik koos uiteraard een chopper uit in Australische sfeer en na een korte uitleg gingen we (een groep van maar liefst 50 personen…!) de weg op. In wezen zijn het maar opgevoerde scooters in de vorm van een Harley Davidson, maar het was wel erg leuk! Na eerst even wennen met 40 km/u, gingen we na een tijdje vliegend de heuvels op en af met maar liefst 85 km/u… :D! Onderweg werd nog even gestopt om kangaroos te fotograferen, blijkbaar zien andere backpackers die maar heel zelden (?!) en ook voor een lekkere portie aardappelwedges met sweet chili/sour cream saus. We werden hierop zelfs getrakteerd door de Zuid-Afrikaan. Het werd zelfs beter.. bij terugkomst mochten we ook gratis kamperen op zijn woonerf EN het internet gebruiken!

Om 7.00 uur de volgende morgen stonden we alweer bij de haven, voor de boottocht naar Lady Musgrave Island. Drie kwartier later vertrok de boot eindelijk eens ;), en het werd een wilde boottocht van 3 uur.. Inge en ik hebben boven bij de schipper gezeten, met mooi uitzicht over de enigszins wilde zee. Beneden werd de een na de ander zeeziek, gelukkig maar dat ik dat niet kon zien..! Een van de crewleden was zo geschokt van de 1,5 liter overgeefsel die een vrouw in no-time produceerde (de zakjes waren 1 liter, maar zij had er dus meer dan 1 nodig :P), dat hij maar bij ons boven kwam zitten: dat was de Italiaan Marco. De eerste duik ging naar 18 meter en het ging echt fijn: ik had totaal geen last van mijn oren! Na een heerlijke, uitgebreide lunch, mochten we voor de tweede keer de diepte opzoeken. Dit werd echter een tegenvallende duik..: we gingen maar tot 7 meter, maar wat erger was dat we slechts 3 tot 5 meter zicht hadden! Je zag dus weliswaar hoe mooi het koraal er was, prachtige hooggegroeide pijlers bijvoorbeeld, maar de kleuren kwamen niet echt over. Die duik zijn we wel een heel uur beneden geweest, lekker lang :)! (normaalgesproken duurt een duik gemiddeld 40 minuten, dat komt omdat dan de lucht bijna opraakt, je krijgt altijd 200 bar mee in de cylinder). De terugweg was minder wild, maar wel nat: schipper Don was me aan het plagen door steeds golven water net door dat ene open raam op mij te mikken ;). Aan wal hebben we nog nagepraat met Martina, een Duitse vrouw die ook mee was, en ze nodigde ons toen uit voor een lekkere douche in haar motelkamer! Op onze eenvoudige camping die avond was namelijk geen douche :).

De volgende morgen zijn we meteen naar het Cool Banana’s hostel gereden (waar ook Marco verbleef), omdat we toch wel een dak boven ons hoofd wilden als de cycloon voorbij zou komen razen. We hebben die dag allemaal to-do’tjes afgewerkt en er een lekkere hangdag van gemaakt. Ik ben begonnen aan mijn Tom Clancy-boek (Executive Orders, nogal wat overeenkomsten met 9/11..). Inmiddels was het nieuws over de cycloon ook al minder dramatisch: hij zou een dag later misschien redelijk dichtbij komen. ‘s Avonds had Marco voor ons gekookt, spaghetti Carbonara :). We zijn die avond ook nog met z’n drieen naar het strand gereden, om daar net uit hun ei gekomen schildpadjes te bewonderen. Helaas konden we er geen vinden, waarschijnlijk door het onrustige weer en de wilde zee.

Omdat de cycloon verder in kracht had afgenomen en ook geen werkelijke dreiging meer was in het gebied waar wij verbleven (wel nog voor Fraser Island, waar we gelukkig al geweest waren), besloten we de dag erna verder noordelijk te rijden. Voor de zekerheid wilden we wel nog bij de kust wegblijven en hebben we een route door ‘de groene Outback’ uitgekozen. Na wat tips van Marco over de westkust te hebben opgeschreven, zijn we vertrokken voor 800 km in 2 dagen! Het werd mooi, warm weer die dag! De auto voerde ons langs prachtige landschappen: vaak weids uitgesterkt, met dan weer dode bomen/boomstammen, dan weer alleen grasland met een enkele boom, dan weer overal struiken en soms ook een groene heuvel, rotsige berg of langgerekte bergketen als blikvanger. Op bepaalde plekken waaiden ook van die typische droge woestijn-takkenbolletjes over de weg, die blijkbaar in films/computerspellen ook te zien zijn. We hebben lekker veel gereden met cruise control en met de muziek hard aan! In Springsure hebben we een goedkope camping gevonden.

Daar zijn we de volgende dag vertrokken voor de tweede 400 km, na eerst een zelfgemaakt kruidenrekje in de auto te hebben verwerkt (we hebben heel veel kruiden verzameld intussen voor onze lekkere maaltijden). Via weer prachtige landschappen zijn we in de juwelenomgeving uitgekomen (met allerlei mijnen voor saffieren, goud, opal, etc). Tussen Sapphire en Rubyvale hebben we bij Bobby Dazzler eerst een rondleiding door de mijn gehad (met weer de typische, droge Australische humor) en daarna hebben we een emmer met zand gezeefd, op zoek naar saffieren. Hier moet je heel erg veel geduld voor hebben.. ;). Maar: we hebben elk toch best een aantal (kleine) saffieren gevonden. Net boven de versteende rivierbedding zit een laag waar de juwelen vermengd met zand, kwarts en stenen in verstopt zitten. Naar die laag wordt in de mijn gegraven. Overigens wordt het ‘afval’ uit de emmers die toeristen hebben uitgezocht, nog eens nagezocht en per jaar komt er dan nog zo’n 17 kilo saffieren uit!
Na een lange rit, kwamen we uit in Mackay. Via boodschappen, zijn we doorgereden naar het vliegveld, waar we op de parkeerplaats voor huurauto’s (oeps) onze avondmaaltijd hebben gekookt :D! Mark zou namelijk elk moment kunnen landen. En toen waren we weer met z’n drieen :)! We kregen van Mark elk een lekkere reep kiwi-chocolade, omdat we zo goed op zijn auto hadden opgepast :D.

De volgende dag zijn we naar het Eungella National Park gereden, waar een grote kans is om de platypus (het zeldzame, en bijzondere vogelbekdier) te zien! Omdat het erg warm weer was, wilden we eerst lekker gaan zwemmen. Dit is in noord-Queensland namelijk jammergenoeg niet meer mogelijk in zee, als gevolg van de dodelijke kwallen die daar rondzwemmen.. Na een lange wandeling door regenwoud, kwamen we bij de Wheel of Fire uit: een natuurmeer, omgeven door rotsblokken, waar een krachtige waterval in uitkomt. Erg mooi: midden in het regenwoud. En lekker ‘fris’ water :D! Terug bij de auto hebben we alvast ons avondmaal gekookt en daarna zijn we naar de camping bij Broken River gereden. Snel de tent opgezet en toen weer terug naar de rivier voor de platypus. Na toch wel een half uur geduldig te hebben gewacht, kwamen ze dan toch boven water zwemmen! Ze zijn echt best klein, kleiner dan ik verwacht had! Helaas was het heel lasting om foto’s te maken; het was al donker.

‘s Morgens hebben we tevergeefs geprobeerd om de platypus bij daglicht te zien (ook voor de foto uiteraard, anders geloven jullie ons straks niet eens ;)).. Een keertje kwam er eentje bovenzwemmen, maar redelijk ver weg :(. We zijn met de auto naar de Peases en Sky Window Lookout gereden, met mooi uitzicht over de valley (breed en groen). In het plaatsje Finch Hatton hebben we het kruidenrekje wat steviger gemaakt, met spijkers :P. Daarna zijn we naar een ander natuurmeertje gegaan, de Araluen Cascade. Ook dit was weer een mooie plek waar het water uit een waterval door grote rotsblokken werd vastgehouden voordat het snelstromend weer verder naar beneden liep. Die avond hebben we bij Cape Hillsborough onze tent opgezet.

In het Cape Hillsborough National Park hebben we de volgende morgen een boardwalk gedaan (wandeling over een pad van planken, omdat het vooral moerassig regenwoud was). Na een tijd in de auto te hebben gezeten, hebben we in Proserpine een boottocht geboekt naar de Whitsundays Islanden, met een duik. Omdat de cycloon waarschijnlijk wel wat invloed zal hebben gehad in zee, vroegen we nog of het wel waard was om te duiken: ja hoor! Daarna zijn we doorgereden naar Airlie Beach, voor de camping. ‘s Avonds hebben we onze maaltijd opgegeten onder toeziend oog van drie nieuwsgierige, maar ook brutale possums. Op een gegeven moment sprong eentje zelfs op tafel en wilde onze broodzak meenemen! Ook bleven ze maar poepen, er vielen steeds keuteltjes naar beneden ;).

Om 7.25 uur zouden we opgehaald worden door de bus om naar de haven gebracht te worden. De chauffeur bleek een Nederlander te zijn, die in 1960 naar Australie is geemigreerd! Op de boot waren meer Nederlanders, een ouder echtpaar op vakantie en een jong stel waarvan het meisje Australisch is en op de boot als fotografe werkt. Jammergenoeg was het erg bewolkt, dus de eerste stop op Whitehaven Beach (met “het witste zand ter wereld”) werd wat minder zomers. We moesten een wetsuit aan voor het kwallengevaar.. Na 1,5 uur op het strand ging de boot weer verder naar een volgend eiland, waar we naar een lookoutpunt zijn gelopen (in de regen!). Het was goed te zien dat het uitzicht op de eilanden en het strand onder ons vele malen mooier is als de zon schijnt. Daarna zijn we verder naar Hook Island gevaren, voor onze duik. Dit werd een heel aparte ervaring: we hadden maar 1 tot 1,5 meter zicht! Erg jammer dat ze ons dit in Proserpine niet eerlijk hebben verteld, maar desondanks was het een leerzame ervaring. Het is erg belangrijk om dan als groep bij elkaar te blijven, maar vooral om bij je ‘buddy’ te blijven.. Inge en ik waren de groep al snel kwijt, dus zoals afgesproken gingen we naar de oppervlakte. Al snel voelde ik iemand aan mijn vin trekken: de instructeur bleek ons al gevonden te hebben. We hebben niet veel vissen gezien dus, die duik. Omdat we op de boot weer een uitgebreide, gezonde lunch (met heerlijke, Italiaanse pastasalade :D) hadden gehad, hebben we ‘s avonds lekker pannenkoeken gebakken. In de campingkeuken nog even gepraat met een jong NLs stel uit Wageningen, waarvan het meisje 4 maanden in Brisbane heeft gestudeerd.

De volgende dag stond weer een lange rit op de planning: we wilden naar Townsville rijden om daar een duik-boottocht te boeken. Na een paar uur in de auto, moesten we op zoek naar de duikschool (een hele speurtocht). Terwijl we even naar het Visitor Centre op en neer waren gelopen om informative in te winnen, had een of andere malloot het achterzijraampje van onze auto uit de sponning getrokken! We hebben het glas dus maar helemaal verwijderd, maar zo stond er weer een to-do op de lijst. Na een heel aantal telefoontjes, besloten we een 3-daagse boottocht vanuit Cairns te boeken. Inge en ik wilden bovendien de volgende dag het S.S. Yongala wrak (passagiersschip gezonken in 1911, met 120 passagiers.., ‘de mooiste duik in Australie’) gaan duiken. Vanuit Townsville bleek dit al volgeboekt te zijn, dus zijn we weer teruggereden naar het plaatsje Ayr en hebben we daar een camping opgezocht.

Mark bracht ons de volgende dag weg en na een hele tijd startproblemen met de tractor die de boot het water in moest duwen, konden we eindelijk de zee in :). We (maar 5 duikers in totaal!) waren nog op tijd om de duikers uit Townsville voor te zijn. Vanuit Ayr hadden we maar 30 minuten nodig, terwijl zij door ongunstige golven er 3,5 uur over zouden moeten doen: toch maar goed dat we terug zijn gereden!) De duik was echt PRACHTIG, naar 27 meter diep, ik had eerst niet eens door dat ik al naast het wrak zwom: zo vol koraal. Het is helemaal begroeid en letterlijk overal zwemmen vissen in allerlei kleuren en maten, maar ook zeeschildpadden en zeeslangen. Omdat er naast het wrak verder niks is op die plek in de oceaan, heeft al het zeeleven zich daar geconcentreerd rond, in en op het wrak: wat het zo bijzonder maakt! Het wrak is ook erg groot, 106 meter lang. In de pauze op de boot kregen we lekkere cake en fruit. De tweede duik was minder diep, naar 21 meter, maar uiteraard weer fantastisch :D. Daarna hebben we nog wat gespeeld, door van de boot af te springen en elkaar het water in te gooien. Op de terugweg zag de schipper nog een Hammerhead haai en een zeeslang aan de oppervlakte zwemmen, maar dat hebben we gemist.. Na weer startproblemen met de traktor zijn we naar de office gereden, voor een lekkere BBQ. Daarna hebben we Lawrence, die ook mee was met de duik, opgepikt (zijn auto had pech gekregen in Ayr) en zijn we naar Townsville gereden. We waren uitgenodigd om bij hem te blijven slapen, als dank. Daar hebben we nog een 26 jaar oude film over het Yongala-wrak gekeken, waar de duikers nog onbeschaamd koraal weghakken om de letters op de boeg zichtbaar te maken en spullen meenamen naar de boot. Nu is de naam ‘Yongala’ weer volledig begroeid en het museum van Townsville (eigenaar van het wrak) staat niet meer toe om iets te veranderen. Het is sinds 1994 ook verboden om het wrak in te gaan (de lucht beschadigt het koraal). Wel kon je vanaf de buitenkant nog veel zien, zoals de eerste klas toiletten :D (helemaal bruin haha).

Na de volgende morgen even op Castle Hill (een heuvel in Townsville) over de stad te hebben uitgekeken, zijn we naar Cairns gereden. Onderweg zijn we bij Paronella Park langsgeweest: een 6 hectare groot stuk land, vol met duizenden soorten tropische planten en bomen, een woonhuis, een kasteel en een grote waterval. De Spanjaard Jose Paronella heeft daar zijn droom verwezenlijkt: een kasteel bouwen in een mooi natuurgebied en in 1933 was het na lange tijd bouwen klaar. Na een brand in 1979 is een groot deel verwoest en door tijd overwoekerd met planten. In 1986 is er nog een cycloon geweest die het geheel verwoestte. Nu is het enigszins onderhouden, maar echt prachtig: zo’n vervallen gebouwen vol groen. Het was ook, voor die tijd, technisch hoogstaand: de fonteinen bijvoorbeeld worden aangestuurd door middel van de kracht van de waterval. Na nog een relatief kort stukje rijden, kwamen we in Cairns aan, waar we onze tent hebben opgezet.

Omdat Mark hier een duikcursus doet, voordat we vrijdag (morgen) voor drie dagen vertrekken met de boot naar de Great Barrier Reef, hebben Inge en ik tijd gehad om de auto te laten opknappen. We hebben bij een autokerkhof een nieuwe spiegel (die als gevolg van de hobbels van Fraser Island met ducktape vastzat ;)) en een nieuwe zij-achterruit gekocht. Voor vanmorgen afspraken gemaakt bij de ruitzetter en om de olie te verversen :). We zijn inmiddels erg ervaren met auto-onderhoud!

Verder heb ik gisteren mijn vluchten weer veranderd! Waarschijnlijk gaan we met de auto naar Alice Springs rijden, om daar zelf o.a. Uluru, Kings Canyon en andere mooie natuurwonderen te bezoeken. Ik vlieg dan 2 april vanuit Alice Springs naar Perth en daar ontmoet ik Marion, een vriendin uit Roermond :D! We gaan met z’n tweeen Perth en omgeving verkennen en de westkust bekijken :). Ik vlieg vervolgens op 1 mei weer richting Nederland, ongeveer 2 maanden later dan de oorspronkelijke planning :D.

Maar voor nu: ik verheug me enorm op de boottocht die morgen begint: 2 nachten op een boot slapen, spannend! En, 11 keer duiken in de Great Barrier Reef! Ook ga ik een Advanced duikcursus doen :), ik vind het echt heerlijk en zo mooi, onder water! Ik houd jullie verder weer op de hoogte, de foto’s tot nu toe (VEEL nieuwe!) zijn eindelijk online gezet op http://picasaweb.google.com/metwomay

Liefs,
Carmen