Travelling the Westcoast

** Waarschuwing vooraf: lang bericht! **

Inmiddels is ons heerlijk avondje alweer een tijdje terug.. We hebben er een gezellige, Hollandse avond van gemaakt: een stevige erwtensoep vooraf en daarna bacon- en appel/rozijn/kaneel-pannenkoeken. Daarna hebben we de cadeautjes uitgepakt onder het genot van warme chocomel, stroopwafels (die waren hier te koop!) en de kruidnoten. We kregen veel bekijks in het hostel, want 'nu al Kerstmis vieren?' :D! Onze cadeas waren dan natuurlijk ook ingepakt in kerstpapier, want Sinterklaaspapier hebben ze helaas toch niet..Dat werd dus even uitgelegd en sommige Duitse meiden kenden Sinterklaas wel al: op de avond voor 6 december poetsen ze hun schoenen, die vervolgens buiten voor de deur worden gezet met het verlanglijstje voor Kerstmis erin en de volgende morgen zit de schoen vol met lekkernijen!
Voor elk cadeautje hadden we een gedicht geschreven, dat uiteraard eerst werd voorgelezen voor het uitpakken. Uiteindelijk is het nog een behoorlijke berg van cadeaus geworden (zie foto's) en ze zijn allemaal nuttig voor ons verblijf hier aan de andere kant van de wereld. Ik heb o.a. een nieuwe (gouden!) spork gekregen, want mijn rode was op een of andere magische wijze gebroken..:(.

------

We hebben intussen weer een aantal kilometers richting zuiden afgelegd. De dag na Sinterklaas zijn we richting Westport gereden (aan de westkust), maar er nooit aangekomen ;).. Onderweg zijn we een aantal keer blijven hangen, waaronder in de Kura Tawhiti Scenic Reserve bij Castle Hill: mooie, grote rotsblokken. Een paradijs voor klimmers, voornamelijk voor het boulderen. Uiteraard hebben we zelf ook wat 'geklommen' :D. Daarna zijn Inge en Bram in het Cave Stream Scenic Reserve gaan caven (door een grot met water tot aan het middel heenwaden). Ik vond het achteraf erg jammer dat ik niet ben meegegaan (dacht dat het me te claustrofobisch zou worden, omdat de uitgang erg kruiperig was met relatief hoog water: die hadden we eerder gezien dan de ingang), erg zonde! Intussen heb ik wel mooi in het zonnetje wat gelezen in mijn eerste boek van deze reis. Daarna hebben we op een erg mooie natuurcamping bij Lake Pearson onze tent opgezet.

De volgende dag zijn we doorgereden naar Arthur's Pass, waar we de Kea-papegaai zagen. Dit is erg bijzonder, want er zijn er maar 200 ter wereld en volgens mij is het ook de enige Alpine-papegaai. We hebben een korte wandeling naar de Devils Punchbowl Falls gemaakt. Na vele mooie uitzichten op de hoogtesnelweg, zijn we in Moana gestrand: we zagen het mooie Lake Brunner in de zon schitteren :). Daar hebben we de hele namiddag lekker op het strand gehangen en heb ik mijn boek (bijna) uitgelezen. De dag erna weer een poging om Westport te bereiken, het is ook zo mooi overal! Onderweg zijn we naar de spook(mijn)stad Waiuta geweest, overwoekerd door natuur: in de jaren 1930 leefden er nog 6000 mensen, tegenwoordig nog maar 4 huishoudens. In 1951 werden de goudmijnen (als enige werkgelegenheidsbron) gesloten als gevolg v/d instorting van een van de mijnschachten, waardoor veel mensen gedwongen werden te verhuizen en complete gebouwen werden afgebroken of meeverhuisd. Dit is het geval bij vele oude mijnstadjes in Nieuw-Zeeland. Uiteindelijk zijn we via Reefton toch in Westport aangekomen, maar door de regen.. was er behalve wandelen niet veel te doen en zijn we doorgereden naar het zuiden. Ja.. helaas kregen we vanaf toen slecht weer..:(. Het prachtige natuurgebied Lower Buller Gorge hebben we dus in regen met de auto doorkruist.. Het overgrote deel van het gebied waar we nu zijn, ten zuiden van Westport richting bijna het uiterste zuiden is overigens Wereld Erfgoed-gebied! Na een nacht in Charleston, zijn we de volgende morgen naar Punakaiki gereden: met hoogtij om 8.15 uur stonden we al bij de Pancake Rocks (het lijken reusachtige/hoge stapels pannenkoeken, als gevolg van een rotsvormings-proces en daarna weer erosie van de tussenliggende modderlagen) om de Blowholes te kunnen zien: hoog opspattende golven tussen de rotsen. Bij Punakaiki hebben we nog een aantal wandelingen gedaan (in de (helaas doodlopende) Punakaiki caves, de Truman track langs het strand en de Cave Creek Track door regenwoud en bemost rotslandschap) en uiteindelijk zijn we in Greymouth gestrand voor de overnachting.

Greymouth is geen heel grote stad (overigens zijn de meeste 'grote' steden in Nieuw-Zeeland voor onze begrippen gewoon Nijmegen-like) en we hebben er verder niet veel bijzonders gedaan. Na de middag zijn we doorgereden richting de stad Franz Josef, uitgerekend op een dag waarop het zonnetje zich liet zien! Uiteraard trokken onderweg weer mooi landschappen voorbij! In deze regio zijn twee bijzondere gletsjers te vinden: de Franz Josef (vernoemd naar de echtgenoot van de lieftallige Sisi) en de Fox gletsjer. In tegenstelling tot de meeste andere gletsjers ter wereld, groeien deze twee de afgelopen jaren juist! Bovendien liggen ze maar 200 meter boven zeeniveau en groeit aan weerskanten van de gletsjer regenwoud! Gisteren hebben we gewandeld richting de mond van de Franz Josef gletsjer. Helaas konden we het ijs niet aanraken, omdat we dan een snelstromende rivier hadden moeten oversteken om half 7 's avonds.. Bovendien hadden we al vijfdubbele waarschuwingen van het Department of Conservation (de NZse autoriteit voor natuurbeheer) genegeerd: door een verschuiving van de rivierbedding was het oorspronkelijke pad weggevaagd. Er was echter nog honderden meters overzichtelijk rotslandschap over om te wandelen en gezien de voetafdrukken waren we niet de enigen.. Vandaag hebben we echter wél het ijs van dichtbij gezien: rond/op de Fox-gletsjer hebben we een guided tour gedaan van 4 uur lang. Het was erg mooi om de tegenstellingen te zien: je loopt door regenwoud langs de gletsjer omhoog, om een stuk verderop het ijs te betreden! De gletsjer is erg actief: per dag smelt hij 10 cm in hoogte, maar verschuift 45 cm naar beneden, met een totale lengte van 13 km (de oppervlakte van het bovenste gedeelte is 36km2!). Erg jammer dat het uitgerekend begon te regenen toen we op de gletsjer liepen: kkkoude handen! Het was wel een mooie ervaring; ik ga in de toekomst zeker nog eens een volledige gletsjertocht doen! We kregen overigens zowel op de heen- als terugweg grote vallende rotsblokken te zien vlak naast het 'openbare' pad, waardoor de unguided bezoekers geen toegang meer kregen tot het gletsjergebied!

Omdat de regen aanhield, hebben we de rest van de middag heel relaxed in de auto op weg naar het plaatsje Haast doorgebracht ;). Onderweg natuurlijk op de nodige mooie uitkijkpunten wel even uitgestapt, wat gegeten en zelfs in sneltreinvaart nog een korte wandeling gemaakt door een mooi stukje natuur. Niet dat je hierdoor minder nat wordt.. Hiermee hebben we ons record 'sneller dan de bordjes aangeven' wel verbroken :D, waarschijnlijk (en hopelijk!) voor de eerste/laatste keer.

------

We reizen nu dus een stuk rustiger dan in het begin, heerlijk! Onderweg wat lezen over het gebied waar we doorheen rijden om dan op de mooie punten voor een paar minuten/uren uit de auto te gaan voor het nader verkennen van de omgeving! Gisteravond past mooi in het plaatje: we zochten naar weer een mooie natuurcamping in de 'middle of nowhere' en vonden er een aan het strand bij Gillespies Beach, iets verder dan het plaatsje Fox Glacier. Het nadeel aan zo'n mooie natuurcampings is echter dat er bijna altijd irritante, agressieve sandflies te vinden zijn (het aantal plekken waar bultjes op mijn lichaam voorkomen breidt zich steeds verder uit..). Gisteren waren er op de camping gelukkig al anderen die hiervoor een oplossing hadden gevonden: een mooi kampvuur op het strand, dat bezaaid was met aangespoeld hout. We hebben in sneltreinvaart onze maaltijd gekookt en deze lekker opgegeten bij het vuur (waar rook is, zijn geen sandflies ;) ). Daarna tot ruim na middernacht gezellig gekletst met een Amerikaanse vrouw, een Poolse jongen en zijn blanke Zimbabwaanse vriendin (die elkaar in London hebben leren kennen, waar ze beiden betere arbeidsmogelijkheden zochten). Een glaasje wijn en een zak chocolat chip cookies die in no time leeg is, samen met een lekker warm kampvuur en (bijna) volle maan, maakten een heerlijk relaxede avond!

Hopelijk wordt het snel weer mooi weer hier, maar voor nu zitten we even in hetzelfde schuitje ;)!

Liefs,
Carmen