Nieuw-Zeeland: het laatste stuk..

Het vorige bericht eindigde bij de prachtige natuur in de Milford regio.. Inmiddels heb ik ook al bijzondere natuur in Australie mogen meemaken, maar ik wil jullie onze avonturen in de laatste negen dagen van Nieuw-Zeeland niet onthouden. Vandaar een "kort" bericht voor de update:

De dag na de Milford Track hebben we de Milford Road per auto verkend; een langgerekte weg door het berglandschap, met mooie waters en valleien. Er wordt gezegd dat dit de mooiste plek in Nieuw-Zeeland is en toeristen op zijn minst deze regio moeten hebben aangedaan.. We zijn vaak uitgestapt (ook weer Kea-papegaaien gezien) en in de namiddag hebben we een cruise van ruim 2 uur door de Milford Sound fjord geboekt. Een heel ander landschap dan in Doubtful Sound: ruiger, smaller en hogere bergen. Bovendien: het was stralend weer! De boot is twee keer onder een waterval gevaren, erg leuk/nat :D! Bovendien hebben we drie dolfijnen gezien! De dag erna zijn we de Southern Scenic Highway opgegaan, om op weg te gaan naar Invercargill (de grote stad in het zuiden). Bij Cliffden heb ik dan toch gecaved, we zijn met z'n vieren (zonder gids) een limestone grot ingegaan, waarin een 300 meter lange route met reflectoren was aangegeven. Was mooi: we zagen veel gloeiwormen, stalagtieten EN een meertje waar we doorheen 'moesten' zwemmen. Carlijn en ik hebben dit ook gedaan, na een tijdje voorzichtig wennen aan het toch wel koude water ;). Inge en Bram zijn daarna via voorzichtig lopen aan de zijkant droog aan de overkant gekomen haha! Maar het zwemmen was leuk en de kou viel best mee eigenlijk! Bij de rotsen aan de kust in Riverton, verlicht door een mooie zonsondergang, heb ik 's avonds met mams gebeld: ze was jarig! In het donker hebben we onze slaapplek opgezocht; een cabin op een Holiday Park dat gerund wordt door een Nieuw-Zeelandse Nederlander (met enorm Engels accent) en we gingen pas om 2 uur 's nachts slapen omdat we weer onze tassen konden inpakken. De volgende dag, 24 december, zouden we namelijk naar Stewart Island gaan en daar de driedaagse Rakiura-track lopen.

Stewart Island
De ferryovertocht vanuit Bluff duurde een uur en we zagen zelfs enkele pinguinkopjes in het water, en veel albatrossen die achter de boot aanvlogen. Nadat we in Oban de tickets voor de hutovernachtingen hadden geregeld, zijn we om 11.30 uur begonnen met de eerste dag. Omdat we erg moe waren van de korte nacht en de tocht uit wel erg veel stijgen/dalen-afwisselingen bestond, duurden de eigenlijke 4 uur die ervoor stonden wel erg lang.. Onderweg hebben we nog een schedel van een walvis op het strand gezien en veel mooie schelpen. Ter ere van Kerstavond begonnen Inge en ik aan ons meerdere gangendiner, gezellig met kaarsjes op tafel: vooraf een groentensoep met verse wortels, als hoofdgerecht rijst met tonijn, erwten en paprika overgoten met Teriyakisaus en als dessert allereerst abricot crumbletaart met daarna chocoladepudding/-mouse (met chocoladekruimels en cashewnootkruimels als garnering)! Dit hebben we dus maar allemaal meegenomen in onze backpacks! Daarna kwam kerstman Carlijn met een 250 gram chocoladereep voor ieder van ons, verrassing! (Achtergrondinformatie: we zijn nogal aan de chocola geraakt in NZ.. Bram en ik hebben het wel erg bont gemaakt door in de week na Sinterklaas bijna met z'n tweeen een hele kilo chocola te hebben opgegeten :D). Ondanks dat het gezellig was, is het trouwens toch wel raar: Kerstmis vieren zonder familie..!! Sowieso is het al een aparte ervaring, doordat het totaal geen winterweer is en je niet die 'typische sfeer' hebt..
De tweede dag hebben we flink uitgeslapen, waardoor we pas laat vertrokken en ook laat in de hut aankwamen. 's Avonds hebben we met een tweeling uit Leiden om de tafel gezeten en daarna met z'n zessen het strand opgelopen om naar kiwi's te zoeken (er leven er namelijk 25.000 op dit eiland: onze grootste - en laatste - kans om kiwi's te zien in Nieuw-Zeeland).. Maar.., helaas :(! De derde dag stond de wekker al om 6.30 uur, we moesten namelijk wel de ferry van 15.00 uur halen. De boottocht was nogal wat wilder dan op de heenweg, met vaak muren van golven die tegen de zijkant aansloegen. In Bluff hadden we eindelijk weer telefonisch bereik en ik werd verrast door een smsje van Carolien dat we 09-09-09 naar Coldplay gaan :D!

Bijzondere ervaringen langs de Southern Scenic Route
Na een wat langere nacht slaap, hebben we op het strand bij Invercargill gebruncht! Daar heb ik ook even op het strand gecrosst met onze 4WD, leuk! Daarna een half uur met Ronald gebeld en bijgekletst, die we toch wel missen hoor :)! Bij Waipapa Point, verderop op de route, wilden we 'sea lions' gaan bezichtigen. We zagen weliswaar de al bekende seals, maar geen sea lions. Tijdens onze zoektocht kwamen we aan de praat met een grote familie; half Maori-afstammeling/ half blank. De man wilde ons een zee-egel laten zien, maar opeens stak er een mes rechtop in: shock!! Even later was de zee-egel gewoon in tweeen gesneden en zagen we de ingewanden.. Carlijn en Inge durfden een rauw (!) stukje te proeven.. Daarna sneed hij een paua uit zijn schelp, die mochten we meenemen om te bereiden. Carlijn en ik kregen ieder een schelp mee; het zijn erg bijzondere, grote, kleurige (aan de binnenkant) schelpen. 's Avonds hebben we de paua gebakken EN opgegeten: het smaakte eigenlijk vooral naar taaie champignons. Het was een erg aparte ervaring (eigenlijk niks voor mij) om een dier te bereiden en op te eten dat ik even daarvoor nog 'levend' had gezien.. Die middag was overigens ook later nog bijzonder: we hebben pinguins gezien! Bij Curio Bay langs de Southern Scenic Route zagen we drie yellow-eyed pinguins, in een op zichzelf al heel mooi landschap van gefossileerde boomstammen. De dag erna werd weer speciaal. Op weg naar Dunedin (de schotse stad van NZ) hebben we eerst gezwommen in de Pacific Ocean, een beetje fris :). In Dunedin hebben we allereerst - na flink geduld te hebben gehad - de grote royal albatros gezien, de grootste albatros die ter wereld voorkomt. Daarna wilden we nog even de 'steepest street in the world' (genoteerd in het Guinness Book of World Records) meepikken, vooral naar beneden was het meest enge gedeelte! En.. 's avonds zijn we om 5 over half 10 in Oamaru gaan zitten op een tribune (hoezo commercieel!), aan de kust waar elke dag een hele pinguinkolonie het vaste land betreedt. De jongen blijven achter in de holletjes (binnen ons zicht) en de ouders gaan overdag op zee op zoek naar voedsel. Na een tijdje kwam het eerste groepje blue pinguins aanwaggelen, erg schattig! We hebben tot 23.30 uur de steeds maar arriverende groepjes bekeken en het was erg leuk om te zien hoe de ongedurige, pluizige jongen voorzichtig in-en-uit hun holletjes kwamen en heel hard begonnen te piepen zodra ze de ouders zagen en hoe enorm agressief ze hun papa/mama te lijf gingen om het eten maar te kunnen bemachtigen! Midden in de nacht gingen we dus maar eens op zoek naar een kook-/slaapplek (oeps!) en noodgedwongen werd dat onze eerste wild-kampeer-nacht net voor het plaatsje Glenavy, ergens uit het zicht langs de hoofdweg.

De dag erna zijn we in een stuk doorgereden naar Christchurch, waar we de auto helemaal leeg hebben gehaald (wat een ruimte!!!), wasjes hebben gedraaid en onze tassen vliegtuigklaar hebben gemaakt. De dag erna, 30 december, hebben we de auto weer in zijn oorspronkelijke staat teruggebracht ;) en namen we om 15.25 uur het vliegtuig naar Melbourne, Australia!!!

Helaas kan ik (nog) geen foto's laten zien van dit laatste gedeelte, aangezien ik in het hostel in Melbourne een virus op mijn geheugenkaartje heb gekregen :(! Erg zonde, want ik wilde 'even snel de foto's op internet zetten'..
Overigens, voor degenen die de website niet konden vinden, het is http://picasaweb.google.com/metwomay! Helaas dus geen nieuwe foto's van Nieuw-Zeeland voorlopig, maar ik zal binnenkort wel de foto's van Australie proberen online te zetten!

Liefs,
Carmen